Jak zapobiegać kokcydiozie?
Kokcydioza to szeroko rozpowszechniona choroba pasożytnicza. Często pojawia się przy intensywnej hodowli indyków. W zmniejszeniu strat w produkcji pomaga połączenie wielu elementów profilaktyki.
Najważniejsza profilaktyka i odpowiednie metody walki
W walce z kokcydiami najważniejsza jest profilaktyka. Przede wszystkim należy zadbać o to, aby jak najmniej osób obsługiwało fermę. Każdy odwiedzający musi pamiętać o zmianie obuwia i ubrania, a maszyny muszą być dezynfekowane. Otoczenie budynków także powinno być zadbane – należy je myć i dezynfekować, kosić trawę, utrzymywać w porządku.
Mycie indycznika w 4 krokach:
- usuń pomiot – jak najszybciej po zdaniu ptaków
- zamieć kurnik
- umyj sprzęt i wyposażenie, w tym urządzenia wentylacyjne
- namocz kurnik wodą ze środkiem myjącym (1-3 godz. wcześniej)
- używaj ciepłej (nie gorącej) wody z środkiem myjącym
- posprzątaj
W ocenie sytuacji na fermie pomóc może monitorowanie stada ptaków. Należy zwrócić uwagę na gwałtowne zmiany w pobieraniu wody i paszyo raz regularnie sprawdzać warunki zdrowotne na podstawie losowo wybranych indyków. Jeśli lekarz weterynarii, wykwalifikowany pracownik firmy kokcydiostatycznej lub analiza laboratoryjna wykryją pasożyty, mamy do wyboru kilka możliwości działania.
Metody walki z kokcydiami:
- wypalanie posadzki – skuteczność tej metody jest trudna do jednoznacznej oceny;
- dezynfekcja amoniakiem – skuteczny sposób, ale należy pamiętać, że amoniak jest śmiertelnie niebezpieczny! Jest bardzo żrący dla części metalowych i powoduje szybko postępującą korozję.
- dezynfekcja metodą „duńską” (holenderską), czyli tzw. „gipsowanie posadzki” – metoda pewna i skuteczna, polecana w przypadku starych, porowatych i popękanych posadzek;
- stosowanie chemioprofilaktyki – do dyspozycji są kokcydiostatyki jonoforowe oraz chemiczne (Monimax – mieszanina Monenzyny z Nikarbazyną! Jonoforu z chemikiem).
| Kokcydiostatyki jonoforowe | Kokcydiostatyki chemiczne | |
| Przykład | Lasalocid, Maduramycyna, Monenzyna | Robenidyna, Diclazuril, Halofuginon |
| Zalety | Powolne nabywanie odporności i aktywność antybiotyczna | Bezpieczne i bardzo efektywne |
| Wady | Wąski margines bezpieczeństwa (szczególnie w okresie letnim, gdy pobranie paszy w ciągu doby nie jest równomierne). | Szybkie powstawanie odporności i brak aktywności antybiotycznej. |
Chcesz dowiedzieć się więcej?
Szukasz partnera i chcesz rozwinąć swoją hodowlę? Znajdź swojego doradcę!
Jak stosować preparaty kokcydiostatyczne?
Preparaty kokcydiostatyczne w mieszankach paszowych hamują rozmnażanie się kokcydii. Aby były w pełni skuteczne, warto je co jakiś czas zmieniać – długie stosowanie jednego powoduje powstawanie oporności, dlatego możliwe jest wystąpienie kokcydiozy, pomimo odpowiedniego poziomu kokcydiostatyku w paszy.
W ciągu roku powinno stosować się co najmniej 2 różne programy – letni i zimowy. Większość producentów indyków wykorzystuje jeden produkt w trakcie odchowu (program „stały”). Najczęściej produkty te podaje się z paszą od pierwszego dnia życia do 10-14 tygodnia (w zależności od stopnia zainfekowania środowiska, stosowanych produktów, faz żywieniowych, zarządzania produkcją, itp.).
Stosuje się również programy przemienne, z wykorzystaniem 2 różnych produktów w jednym okresie odchowu. Na przykład Diclazuril od 1 dnia życia do 4 tygodnia i następnie monenzyna od 5 do 16 tygodnia. Inna opcja to: Monimax do 4-6 tyg. życia, później inny produkt.
Najczęściej stosowane są produkty jonoforowe. Stosowane są również produkty chemiczne. Co zatem warto wybrać? Najważniejsze jest podejście lokalne, czyli zwrócenie uwagi na konkretną fermę, panujące na niej warunki i występujące problemy. Aby skutecznie walczyć z kokcydiozą, warto dokładnie prowadzić statystyki stosowanych kokcydiostatyków, a także współpracować z weterynarzem i wytwórnią pasz.
